Laude novella sia cantata (Laudario di Cortona) | notte |
Laude novella sia cantata
a l'alta donna encoronata!
Fresca vergene donzella,
primo fior, rosa novella,
tutto ‘l mondo a te s'apella;
nella bon'or fosti nata.
Fonte se' d'aqqua surgente,
madre de Dio vivente:
tu se' luce de la gente,
sovra li angeli exaltata.
Tu se' verga, tu se' fiore,
tu se' luna de splendore:
voluntà avemo e core
de venir a te, ornata!
Tu se' rosa, tu se' gillio,
tu portasti el dolce fillio,
però, donna, sì m'enpillio
de laudar te, honorata.
Archa se' d'umilitade,
vaso d'ogne sanctitade:
en te venne deitade
d'angel foste salutata.
De le vergin se' verdore,
de le spose se' honore
a tutta gente port'amore,
tanto se' ingratiata.
Nulla lingua pò contare
come tu se' da laudare:
lo tuo nome fa tremare
Sathanàs a mille fiata.
Pregot', avocata mia,
ke ne metti en bona via;
questa nostra compania
sìate sempre commendata.
Commendànte questa terra,
che la guarde d'ogne guerra:
ben s'enganna e tropp'erra
ki t'afende, o bëata!